Arka sokaklarda,rengi solmuş duvarların arasında kumdan,çamurdan çukurlar kazarken gördüm İbrahim'i...Çocuk da olsa fotoğraf çekerken tedirgin oluyorum karşımdaki olumsuz reaksiyon verecek korkusuyla..İbrahim bu korkularımı tümden sildi götürdü..Meğer yağmur bekleyen ekinler kadar hasretmiş üstünde bir çift göz olmasına...!
Hayat ona istediği şansı vermeyecek gibi görünse de başı hep dimdik yüzü böyle temiz böyle aydınlık olsun;rüzgara karşı duran asi başaklar gibi...!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
AHKAM KES!