En iyilerimizin sonu genellikle kendi ellerinden olur sırf uzaklaşmak için, ve geride kalanlar birinin onlardan uzaklaşmayı neden isteyebileceğini bir türlü tam olarak anlayamazlar.
sanki boşaltılıp boşaltılıp tekrar oturulan bir koltuk gibiyim. çok 'yok' hissediyorum kendimi. yopyokum gibi, 'hişştbibakbi' dense bana değil de yanımdakine söyleniyordur illa ki gibi, yemeğimden çıkan saçı garsona göstersem 'şehriyediroşehriye' diyip çekip ardına bakmadan gidip paranın üstünü bile bana geri getirmeyecekmiş gibi. gecenin birinde bedenim yatağımın içinde eriyiverse 'zaten pinar diye biri yoktu ki' gibi. bu güne değin başka birinin emsali miydim sadece acaba? kendimi doğrulamaya şahit arar gibi miyim bir de yoksa?
En iyilerimizin sonu genellikle kendi ellerinden olur
YanıtlaSilsırf uzaklaşmak için,
ve geride kalanlar
birinin onlardan
uzaklaşmayı neden isteyebileceğini
bir türlü tam olarak anlayamazlar.
sanki boşaltılıp boşaltılıp tekrar oturulan bir koltuk gibiyim. çok 'yok' hissediyorum kendimi. yopyokum gibi, 'hişştbibakbi' dense bana değil de yanımdakine söyleniyordur illa ki gibi, yemeğimden çıkan saçı garsona göstersem 'şehriyediroşehriye' diyip çekip ardına bakmadan gidip paranın üstünü bile bana geri getirmeyecekmiş gibi. gecenin birinde bedenim yatağımın içinde eriyiverse 'zaten pinar diye biri yoktu ki' gibi. bu güne değin başka birinin emsali miydim sadece acaba? kendimi doğrulamaya şahit arar gibi miyim bir de yoksa?
YanıtlaSilemsali olduğun "ben"imdir belki de..
YanıtlaSil